Silent Hill 3

adamonet

Trzecia, i jak twierdzą autorzy, najbardziej ambitna część uznanego cyklu horrorów Silent Hill. Pod wieloma względami różni się ona od poprzedniczek, zarówno, jeżeli chodzi o jakość wykonania jak i złożoność fabuły. Podstawową rzeczą odróżniającą trzeciego Silent Hilla od dwójki i jedynki, jest postać głównego bohatera. Poprzednio gracz kierował poczynaniami mężczyzn w wieku około 30 lat, tym razem ma okazję pokierować ruchami 17-letniej dziewczyny o imieniu Heather.

Akcja rozpoczyna się w momencie, gdy nasza bohaterka nagle uwięziona zostaje w mrocznym i nieprzyjaznym świecie – w jednej chwili znajdowała się w zwyczajnym centrum handlowym, a w następnej w alternatywnej i niezwykle niebezpiecznej rzeczywistości, pełnej śmiercionośnych kreatur rodem z najstraszniejszego horroru. W czasie gry poruszamy się po dwóch głównych obszarach, na początku w mieście, w którym mieszka Heather wraz z ojcem, a następnie w tytułowym miasteczku Silent Hill, naturalnie zgodnie z tradycją serii wszystko w dwóch wersjach, tej normalnej, rzeczywistej i tej potwornej, wyimaginowanej. Stopniowo krok po kroku rozwiązujemy zagadkę kryjącą się za owym potwornym światem oraz tajemniczym kultem i jego dążeniem do wskrzeszenia dawnego, okrutnego boga.

Na początku rozgrywki użytkownik może ustawić 3 stopnie trudności zagadek i 3 stopnie trudności akcji, przy czym globalnie Silent Hill 3 zorientowany jest bardziej na wartka akcję, niż to miało miejsce w dotychczasowych edycjach serii. Pociągnęło to za sobą dość istotną zmianę, jaką niewątpliwie jest sporych rozmiarów arsenał broni (oczywiście biorąc pod uwagę to, z czym mieliśmy do czynienia w SH1 i 2). Tym razem w walce w obronie własnego życia wykorzystujemy takie bronie jak: pistolet, shotgun, Uzi, czy katana i stalowa rurka. Zwiększyła się również ilość i różnorodność przeciwników, jakich spotykamy w swej przygodzie.

Tym, co w głównej mierze przyczyniło się do sukcesu wszystkich części Silent Hill był niezwykły klimat, który doskonale budowała znakomita konstrukcja lokacji, sposób wykonania modeli, trójwymiarowa grafika, dobra praca kamery oraz niezwykle sugestywny dźwięk i oprawa muzyczna. W trójce nie pominięto tych newralgicznych aspektów świadczących o atrakcyjności gry i starano się je jeszcze bardziej dopracować (poprawiono animacje i modele postaci, itd.). Interfejs i system sterowania nie zmienił się szczególnie od czasów Silent Hill 2 i nadal odznacza się prostotą obsługi i dużą wszechstronnością.

Spolszczenie: